Soms heb ik het gevoel dat ik een beetje in Niemandsland zit. We wonen nog wel aan het Schoolpad maar telkens met een tripje naar de Torflang waar we onze buren al hebben ontmoet. Daardoor komt de verhuizing op zo’n moment dichterbij. Maar ben ik weer op onze oude stek zie ik de natuur zich ontvouwen en besef ik dat dit nooit zal terugkomen in de nieuwe tuin. terwijl die aan de Torflang weinig kans krijgt door de hoewel smaakvol, aangelegde, stenen tuin. Maar ook daar doet de natuur haar best door alle onkruidzaden die zich niet laten tegenhouden. Werk aan de winkel straks, ik heb al een begin gemaakt.
Nu zijn we intussen stukje voor stukje onze inboedel aan het sorteren en inpakken wat meegaat. Het is een aftakeling, de dozen staan al opgestapeld her en der. ‘De vriezer moet je wel leegeten’, merkte Gerhard al op ’anders kun je de rest weggooien’. Komt ook goed.
De verkoop op Marktplaats gaat stug door. We zijn al heel wat spullen kwijt die we niet meer nodig hebben. Alleen de vijverpomp is er nog in de aanbieding, maar die heb ik er gisteren pas opgezet. Zelfs de caravan is al verkocht, met dank aan Johan die er een goede koper voor wist. Eigenlijk loopt alles gesmeerd, zowel met de verkoop en koop van de huizen als de verdere afwikkeling. Ik merk alleen dat ik ouder wordt
En nu wil ik even niks meer, gewoon rust, ben bekaf. Ga even bij de rammen van Rob kijken….
Foto: Ach die rammen… ook aan rust toe..