In de Bauernstube bij Ramsau hing dit wandkleedje met de tekst die we maar even in ere houden.
En dan….? Dat is even omschakelen. Na een voorspoedige reis, nee… niet via München maar via Regensburg komen we steeds noordelijker en begint het regenachtige weer. Om 4 uur zijn we weer op onze thuisbasis. We weten niet wat we zien. Mark had ons al enigszins voorbereid met een fotootje van de pomp voor de nieuwe persleiding van onze toekomstige aansluiting op de riolering, maar als we de puinhoop op ons Schoolpad zien moeten we toch even met onze ogen knipperen. Het is één blubberbende geworden en dat terwijl de gemeente dat pad 10 jaar geleden met een vracht grint zo mooi had opgeknapt. De man van de kraan had een brede graafmachine gebruikt om de dunne persleiding in te graven.
Maar bij ons is het nog heilig vergeleken met het stuk Schoolpad bij Wielens en de Bargerweg bij Alle en Anja. We zijn amper thuis of een briesende Jans staat al bij ons in de keuken. “Wie-j kunt gien kante meer op. Wat mot ‘r gebeuren as één van deze olde mensen hier naor ’t zeekenhoes mot. Dan mot ze wel een helikopter laoten kommen.”
Hij heeft al verscheidene mensen met de tractor los moeten trekken uit de blubber. Hij heeft de gemeente ook al gebeld en toen daar niemand thuis bleek voor zijn klacht belde hij de politie. Dat werd hem weer niet in dank afgenomen door het bedrijf dat dit veroorzaakt had. Terwijl hij bij ons aan de koffie zit te vertellen wordt hij weer door Geesje gebeld om opnieuw een slachtoffer uit de blubber te trekken.
We wachten maar af tot morgen en zullen het bedrijf gewoon vragen om de weg in oude staat te herstellen en dan zien we wel verder.
Nu eens wat positiefs. Joke is jarig…. Gefeliciteerd. Ze meldde dat ze op haar verjaardag niet hoefde te koken want Joanne en vriend Bram namen dat voor hun rekening. Dat klinkt goed.
En…. de kippen zijn weer aan de leg. Er lagen zomaar 25 eitjes in het hok. We hebben meteen maar eierpannenkoeken met Schinken uit Hallein gebakken, dit alles goedgekeurd door Rick.