‘Gao’j met de fietse?’, vroeg Wim vanmorgen. Het is mijn zwemochtend en ik pak alleen al de fiets omdat ik het raar vind om de auto te pakken als je gaat sporten. Maar vandaag zou het gaan stormen… dus? Maar nee…. daar merkte ik vanmorgen nog niet heel veel van, en ik had die wind ook nog in de rug richting Aquarena.
Maar toen ik tegen 12 uur de Bargerweg af fietste naar huis was het andere koek. Ik zag Anja in de verte al midden op de weg fietsen doordat ze bij een onverwachte windvlaag zo de sloot in zou waaien. Ik moest er nu pal tegenin en terwijl ik voorovergebogen tegen de stormwind in vocht was het even weer net als vroeger.
Toen we naar de middelbare school in Zutphen fietsten moest er ook wel eens flink op de trappers worden gestaan. En ik zag weer even al die gekromde ruggen voor me die weer en wind trotseerden. De trouwe trekkers, Wim Ruiterkamp en Uiltje Woudstra die meestal onze groep aanvoerden, voorop.
Op oudejaarsdag 1962 kwam ik ’s avonds vanaf Vorden richting Boomgaard en was het een dubbel gevecht. De sneeuwstorm was zo hevig dat ik af en toe stilstond op de trappers, zo helemaal één met de elementen.
In de herfst van 1972 bleek het ook met kinderen en wandelwagen link kan worden. Op weg naar de kleuterschool vloog ik met een stormvlaag zo maar met de hele handel schuin de weg over. Er was geen houden aan. In de bossen is toen ook heel wat tegen de vlakte gegaan.
Maar nu… sta ik voor het raam en kijk naar de laatste bladeren die van de grote eik achter de vijver waaien. [i]’Zie de wind waait door de bomen’ [/i]past er vandaag helemaal bij.
Als deze storm over is kunnen we eindelijk het laatste blad gaan ruimen.
