We gaan altijd graag naar Hattem, de plek waar Wim opgroeide en wij elkaar leerden kennen nadat ik er mijn eerste baan kreeg aan de van Heemstraschool. Er is in de loop der tijd wel het een en ander veranderd. Ben en Niesje, moeder van der Kolk, we hebben afscheid van hen moeten nemen. Ik moet nog wel eens denken aan onze bezoeken aan haar in Zorgcentrum De Bongerd.
Moeder was altijd blij als je kwam en begon ogenblikkelijk de namen van haar kinderen en kleinkinderen te noemen. Gek dat ze Gerard van Ben en Nies steeds oversloeg. En die is nog wel naar vader Gerard vernoemd!
Ik las haar die keer een verhaal van Garriet Jan en Annechien voor. Dat kon ze wel waarderen. Henry en Tonny brachten haar vaak een lekkere zoute haring en Ben en Niesje zorgden als mantelzorgers voor veel persoonlijke zaken.
Natuurlijk gingen we dan later bij Ben en Niesje kijken. We konden weer bijpraten. Ben sliep toen nog steeds beneden na zijn heupoperatie, want met twee krukken de trap op durfden ze niet aan.
Hij had zich strategisch bij het raam geposteerd en zag alles gaan en komen aan de Dorpsweg. ‘Kijk daar gaat Jannie Gelderman’, zei Niesje die keer. Kennen we die? ‘Ja da’s ’t er ene van de Gelderfotse’, meldde Ben toen. Ja… Hattem hè!
Niesje trakteerde ons op een lekkere warme maaltijd en toen…. was het tijd voor ‘Ontdek je rekje’, zoals een vriend van hen dat noemde als hij met zijn vrouw op zaterdagmiddag door de Kerkstraat loopt met al zijn kledingzaken. Samen met Nies struinde ik die middag lekker rond, nu zo’n jaar of 12 geleden en tja…… neef Wim….. ik red het niet met twee stel kleren…. Ik liep tegen een leuk jasje aan met 70% korting. Die ging mee naar Emmen!
Ik heb geen idee meer welke dat was.
