Dat krijg je als je het rustig aan moet doen, je gaat terug in de tijd, in vreugde en verdriet. Ik dwing me om de mooie dingen voorrang te geven.
Toen wij nog op die beide kleinkinderen pasten was het al zo. Het lijkt wel of ze niks anders meer doen dan computerspelletjes, hoorde ik vaak. En toen ik er op ging letten waren deze twee er ook wel gek op. Wanneer ze alleen zijn staat al gauw speeleiland.nl op de computer of zitten ze op de bank met Nintendo.
Maar wanneer ze wat te doen hebben komt er geen computer aan te pas.
Die middag had Robin wat huiswerk bij zich. Na die tijd gingen we lekker naar buiten walnoten rapen. Hij kroop naar de moeilijkste plekjes tussen de struiken om ze bij elkaar te rapen. Overal lagen van die donkere schillen van de walnoten. Die hebben we ook maar meteen opgeruimd.
‘Heb je zin in sjoelen’, vroeg ik hem toen. ‘Weet je wel dat we een sjoelbak hier hebben staan die Gerhard op z’n 11e verjaardag gekregen heeft?’ Ik haalde de bak uit de schuur te voorschijn. Werkelijk, minstens 3 jaar hebben we die niet gebruikt. We hebben hem samen schoongemaakt en glad gepoetst met toiletpoeder. We deden vijf spelletjes en hoewel Wim eerst wat op gang moest komen ging hij toch met de eer strijken. Gefeliciteerd!
En dan…? ‘Kijk maar eens of er nog een leuke dvd is die je graag wilt zien’, vroeg ik Robin. Hij had hem gauw gevonden: Harry Potter en de Geheime Kamer. Voor mij was het griezelen, maar Robin waarschuwde telkens als er iets engs aankwam. ‘Het eind is het spannends hoor! Samen op de bank met wat te drinken en een zakje chips.
Wat is er nou mooier dan zo’n middag samen met je kleinzoon?
Ik koester de herinneringen en ben ook blij met de jongeman die hij geworden is.
Foto: Hier is Robin wat ouder, maar ook dit deed hij graag. Queeny volgt…