Man man… je kunt ook niet even weggaan of ze zetten je de boel op de kop. En dan heb ik het niet over kinderen.
Komen we gisteravond thuis van een heerlijk etentje bij Athina met onze zwemgroep of we horen en zien een kabaal in de wei. Eén van de fleslammeren komt me al tegemoet lopen: Melk melk! De schapen met hun lammeren lopen nu ineens in de voorste wei. Tja… Rob zal wel geweest zijn, denk je dan. Gauw maak ik een paar flessen klaar voor de kleinsten en met een van de Pippies in mijn kielzog loop ik naar de stal. Ik wordt zo’n beetje onder de voet gelopen door het schapenspul. Ze zijn wel erg onrustig.
In de stal is het ook al een bende. De strobaal die nog intact was ligt nu uit elkaar, de lammerenbrok is opgevreten en het deurtje naar de achterste wei staat nu open. Na de voeding laat ik de kleintjes maar aan die kant, doe de stal weer dicht en mail naar Rob of hij misschien het spul heeft omgeweid. Dat blijkt niet het geval en dan wordt het me duidelijk. Ze hebben het achterste deurtje open gewrikt en toen is de hele kudde inclusief alle lammeren over de baal stro gedalfd en hebben zich te goed gedaan aan de brokjes voor de fleslammetjes. Meteen maar doorgerend naar de voorste wei waar het gras altijd groener lijkt.
Nou ja… vanmorgen maar met een extra schep lammerenbrok naar de wei en ze liepen als makke schapen mee naar de achterste wei waar ze horen. De rust is weergekeerd.
