Bij het mondeling examen krijg ik te maken met faalangst! Ken je dat? Bij nederlands en engels klap ik helemaal dicht. De gecommiteerde,een heel aardige mevrouw, heeft het door en begint over mijn mooie vest te vragen en dan is het weg. Maar bij engels gaat mijn spreekvaardigheid helemaal de mist in. Ik moet vertellen hoe een boom er uit ziet. Ik weet echt niks meer en heb ik het aan mijn grondige kennis van literatuur te danken dat ik op een zesje kom. Tot mijn grote verbijstering zakt Dick voor zijn Mulo examen. Ik heb het idee dat hem hetzelfde overkomen is. Toen werd er nog weinig aan spreekvaardigheid gedaan en wanneer je dichtklapt is dat een kwestie van “jammer dan”. Ik weet nog dat ik op de dag van de uitslag van Dick naar Lettink fiets en van pa Lettink hoor dat het mis is. In plaats dat ik naar Dick toe ga (ik weet ook niet of hij dat leuk had gevonden) rijd ik als een gek weer naar huis en ga alsnog aan het leren! Want zo’n ijverige student was ik nou ook weer niet!
Examen… wat nu?
Er moet ècht veel op het laatste moment gestudeerd worden. Op een keer zit ik in de geitenstal bij Mickey, de geit, de Duitse literatuur er in te stampen, maar val in slaap. Wanneer ik weer wakker word, is een heel stuk Duitse literatuur opgevreten. Bij het mondeling examen Frans wordt je over drie boeken doorgezaagd. Eén boek mag je zelf kiezen, één kiest je leraar en één de gecommiteerde. Ik heb al gehoord dat Braaksma, onze leraar Frans, je op de gang als hij je ophaalt vraagt over welk boek je het graag wilt hebben. En zo gebeurt het. Ik kan hem wel om z’n nek vliegen! Op m’n Franse boekenlijst staat ook een boek die niemand anders heeft. Ik reken er op dat de gecommiteerde daarover gaat vragen….en dat is ook zo.
Zo had Bas, één van de zonen van Bernadien, een lieve collega, op de Havo op z’n Nederlandse boekenlijst “Het bittere kruit” staan, ja met een t. Toen Bernadien er iets van zei moest hij lachen en zei: “Dan weet ik zeker dat ze me daarover vragen!” Hij ging door naar het VWO. Toen hij daar weer examen moest doen deed hij hetzelfde en opnieuw werkte de truc! We hebben wat afgelachen Bernadien en ik, wanneer we het over onze zonen hadden!
Ik red het met behoorlijke cijfers.
Twee meisjes uit mijn klas zakken en worden door hun ouders opgevangen. Zo sneu….
Het feestje ’s avonds met m’n fietsmaatjes en een paar vriendinnen, in elk geval Gerry, bestaat uit veel lachen en spelletjes!
Ik weet niet meer of Gerke er bij was, want die was, dacht ik, begonnen aan een opleiding in een kinderziekenhuis in Den Haag. En zo komt er een eind aan de fietstochtjes met Wim Ruiterkamp, Dick Lettink, Wim Enzerink en ik geloof ook nog Chris van Asselt.
Wat nu? Ik weet het echt niet. Voorlichting over beroepskeuze hebben we niet gehad. De meeste meisjes gaan verder naar Schoevers of leren voor diëtiste of andere administratieve banen. Dat lijkt mij hééélemaal niks. Ik weet wel dat ik het op school altijd naar m’n zin had en ik heb nog niet het gevoel dat ik uitgeleerd ben. Nou dan……… ga je toch naar de ………….
