Ik was een beetje een wilde toen ik nog klein was. Altijd had ik ergens een schram. Was ik weer ergens opgeklommen en gevallen. De herinneringen van mijn kleutertijd zijn er nog: die vreselijke tandarts, ja en ook altijd blauwe plekken en geschaafde knieën.
We kregen uit Amerika de mooiste jurkjes, tante Nettie stuurde jurkjes en verdere kleding van de hele omgeving naar haar Nederlandse familie. In Nederland was de eerste jaren na de oorlog nog zo weinig te krijgen.
Wat was iedereen blij dat we na de oorlog weer contact konden hebben. In meer dan 5 jaar hadden we niets van Herman en zijn gezin gehoord en zij niet van ons. In Amerika was in 1942 Berdena geboren en in Nederland waren er heel wat neefjes en nichtjes bij gekomen. Oom Herman was na die oorlog al eens bij ons geweest na het overlijden van vader Hendrik Jan en had toen ook al het een en ander meegebracht.
Mooie jurkjes waren aan mij ook al niet erg besteed. Ik had een jurkje met fladdertjes i.p.v. een kort mouwtje. Wat vond ik dat leuk! Diny had een voetbaljurkje, zo noemden we die, rood wit gestreept met kleine pofmouwtjes. En de meest chique had ik: een roze jurkje met wit borduursel er op, geschikt voor een trouwerij, zo mooi.
Dat roze jurkje mocht ik aan toen we op een zondagmiddag naar Sophietje gingen, Sophietje Brinkerhof. Zij zat al in de vierde klas en binnenkort mochten Gerke en ik met haar mee naar school op kuikentjesdag. Dan mochten we de hele dag bij haar in de klas zitten. Sophietje was het zusje van onze buurvrouw, zodoende kende mama de familie.
Nu gingen we met z’n drieën naar de familie Brinkerhof die net als wij op een boerderij woonde, alle drie in onze mooiste kleren. Ik op mijn fiets met de blokken aan de trappers en Diny bij mama achterop. Mooi was het daar op die boerderij en toch weer anders dan bij ons op De Haar. Het was prachtig weer en wij gingen met Sophietje buiten spelen. Er was een open schuur waar allerlei wagens stonden. Het was natuurlijk helemaal mijn bedoeling niet en heb geen idee hoe het kwam maar ineens zat er zwart wagensmeer in mijn roze jurkje. Dat was meteen het einde van de visite, meteen weer naar huis. Wagensmeer, hoe krijg je dat er uit? Ik weet niet meer hoe het afgelopen is, maar het jurkje met de fladdertjes heb ik toen vaker aangehad.
