‘Ik heb even een vraagje’, begint Rob onze schapenman. ‘Je hebt al eens gezegd dat je fleslammeren had….. en dat je die eventueel wel wilde opvangen. Is dat nog steeds zo?
Weet je het zeker…. heel veel werk hoor!’
En zo komt het dat ik binnen de kortste tijd de voormalige lattenbodem van het huwelijksbed van Willem en Hillie weer tevoorschijn tover uit de schuur en het klaar zet voor Wim want die is de bouwer. Hij kent me al aardig en wanneer hij terugkomt van het zingen met de cantorij verblikt of verbloost hij niet wanneer hij de stukken lattenbodem ziet staan en even later is het plekje naast de open haard weer in volle glorie hersteld heb. Dit keer niet voor pups, maar voor een prachtig heidelammetje. De moeder is in de war. Waarschijnlijk heeft dit ooilam nadat het geboren werd bij een andere ooi geprobeerd te drinken en wordt nu door de eigen moeder verstoten. En dat is niet mis. Er wordt flink gemept als een lam niet geaccepteerd wordt. We hebben het al eens zien gebeuren dat een lam door de moeder hoog in de hoek van de stal geschopt wordt en zo’n lam blijft maar proberen hè. Zo raar en heel naar om te zien.
Tegen half 10 ’s avonds komt Rob de nieuwe aanwinst brengen. Een extra portie biest uit de fles is zo verdwenen en een uurtje later gaat er ook wat melk achteraan. Is zo gebeurd, drinkt net zo gemakkelijk. Ze blijft nu eerst een paar dagen in huis en dan zal ze toch naar de schuur en de andere schapen toe. Enfin… ik hoef me voorlopig niet te vervelen.
