Hetty Site

Frau Rosa

Er zijn mensen die je altijd bijblijven ook al heb je niet eens veel tijd met ze doorgebracht. Zo iemand was Frau Rosa, onze gastvrouw in Oostenrijk. Ze was bijzonder gastvrij, koffie en thee volop als we thuiskwamen van een wandeltocht. Alleen toen we aankwamen tegen de avond na een lange reisdag had Wim vreselijke zin in een pilsje, maar ja… dat had ze niet in huis. Toch haalde ze die voor hem bij een buurman die ook een soort pension had. Ze haalde er maar eentje terwijl Wim er best nog een extra gelust had. De volgende morgen was het zondag maar wij sliepen uit na de lange reis. Ze had een speciale houtkachel opgestookt voor de boiler die het douchewater op moest warmen.
Frau Rosa ging die morgen naar de kerk en nadien kwam ze even bij ons, koffie drinken en bijpraten, en zei: ‘Ich hab’ für euch gebetet…. für eine gute Erholung… und nicht zu viel kippen’, voegde ze er lachend aan toe terwijl ze een beweging maakte van een glaasje achterover slaan.
Elke morgen om 6 uur deed Wim even z’n ogen open om te zien of de top van de uitnodigende berg die dichtbij lag, te zien was. Zat die in de wolken dan gingen de ogen weer dicht. Was die wel zichtbaar, dan moest het gebeuren. Voor 12 uur ’s middags moest de top bereikt zijn, zo was ons verteld. En steeds moest je in de hut boven zeggen of je terugkwam of dat je verder ging naar een ander dal. Frau Rosa heeft veel verteld over haar leven, de inval van de Duitsers die door velen in Oostenrijk met instemming werden begroet. Zij niet hoor. Haar man was intussen overleden en hun enige zoon woonde in de bossen ergens in Canada. Zijzelf hield het hoofd boven water door kamers te verhuren en stiekem vond ze dat erg gezellig. Rick had die vakantie een kamer voor zichzelf met boven zijn bed een Christusfiguur, vond hij wel bijzonder geloof ik. Zal hem er nog eens naar vragen….