Het is een goede gewoonte geworden bij V en T van Emmen- Oost: een gedichtenmiddag.
Hij werd door Kees Fens de vlakbijste dichter genoemd: Leo Vroman.
Vanmiddag was het zover, de gedichtenmiddag met Jan de Korte. Er was een goede opkomst. Ook vanmiddag was het thema verbinding duidelijk aanwezig. Samen gingen we door het bundeltje met gedichten van deze wetenschapper, bioloog en dichter. Opgegroeid in Gouda vluchtte Leo naar Engeland vanwege zijn Joodse achtergrond. Hij kwam in Ned. Indië terecht en daardoor ook in een Jappenkamp. Leo Vroman overleefde ook dat en keerde na de oorlog terug naar zijn verloofde Tineke. Samen vestigden ze zich in Amerika. De gedichten waren beeldend met af en toe zelfbedachte woorden als poesjesmiepsen en hommelgonzen. Hij maakte een indrukwekkend gedicht over de ramp op 9-11: een Psalm voor het smelten. En zelfs nog een gedicht over de natuur in Holland, hoewel hij altijd zei: Liever heimwee dan Holland. Er werd aardig gediscussieerd over de bedoeling van Vroman bij de gedichten, gedichten waarin hij heel dicht bij de mensen wilde staan. Zo besloten we met dit korte gedichtje van Leo Vroman:
Zo beschikbaar wil ik wezen
Door mijn werk te laten lezen
En zo kwetsbaar bovendien
Door mij te laten zien.
