Hetty Site

Geef nooit op…

Op het ogenblik ben ik een beetje leeg. Het boek ‘Uit het leven van een Achterhoekse in Drenthe’ is klaar en de verkoop is bijna afgerond. Ik moet nog een paar exemplaren afleveren en informeren hoe de verkoop in Vorden en Emmen is gegaan bij Bruna en Readshop Boelens. De lammeren zijn bijna van de fles af.
Maar nu? Ik ben bezig met een document over mijn leven met Mark, daar was ik een jaar geleden al mee begonnen. Ik probeerde inzicht te krijgen hoe het zover heeft kunnen komen. Het zou een opstekertje kunnen zijn voor moeders in dezelfde omstandigheden. Het heeft tot nu toe de titel ‘Geef nooit op’ gehad. Ik heb tot het laatst toe de hoop gehad dat het ooit goed zou komen.
Nu ik het nog eens helemaal doorgelezen heb zie ik wel dat er geen houden aan was en uiteindelijk kwam de onverwachte stroomversnelling en waren we hem kwijt.
De afloop heb ik beschreven, maar eigenlijk denk ik erover om het aan te vullen met het rouwproces zoals zich dat nu aan het voltrekken is. ‘Je krijgt er de rest van je leven voor’, vertelde me een vriend die lang geleden een kind verloor. Ook dit proces is onvoorspelbaar. De ene dag krijg je maar zo weer plezier om iets te ondernemen en een morgen later kan ik me het leven zonder onze jongste niet eens meer voorstellen. We ondernemen af en toe leuke dingen en even later snap ik niet eens hoe ik zo opgewekt de draad heb kunnen oppakken. Je probeert je te wapenen. Er zijn meer mensen die een kind verloren en wat te zeggen van al die mannen en vrouwen die een partner verloren. Ook allemaal rouwprocessen. Ik begrijp ze nu beter. Ik denk dat ik er goed aan doe om het document ‘Geef nooit op’ af te gaan schrijven. De titel zal blijven want in wat voor situatie je ook komt is opgeven geen optie.

foto: Dit vond Mark de laatste jaren het mooist: Het trainen van
de voetbaljeugd om ze de kneepjes van het vak bij te brengen.