Opa, gefotografeerd op de tv door één van de "Top" jongens tijdens het interview met hem in Ander Nieuws door Trudy Klein.
2e stuk van de brief aan de Voortmans.
Maar wat was de reden tenslotte dat ik altijd aangespoord werd Riek Dekker op te zoeken? Dat was dit: Riek haar gedachten gingen altijd uit naar zieke mensen en met alle apothekersmiddeltjes probeerde ze hen te helpen. Onze latere leider kon haar niet verder geschikt maken om meer te kunnen en daar was mijn mediumschap juist geschikt voor.
En zo kwam het voor mekaar, maar o… die handen van die man. Hij lei eens zijn hand op mijn hoofd, trok hem even terug en lei hem opnieuw op mijn hoofd. Ik ben van mijn leven nog niet zo gelukkig geweest. Later belooft hij mij van die pijnlijke schouder af te helpen. ’s Nachts daarop, een nogal grote hand rust op mijn schouder, de pijn werd dubbel zo slim. Dan gaat hij heen en die pijn bedaart wonder gauw en mijn oude pijn was meteen weg, weg! Dat kon hij wel, maar toen ik verleden jaar die ontsteking achter mijn oor had, die lang niet mis was, dat kon hij naar hij zei, weer niet. Nu geeft Riek dan op zijn aandrang het zieken helpen op. Zij is 67. Zij neemt nu geen nieuwe patiënten meer aan. Probeert het tenminste. Vanmorgen was er nog één uit Neede gekomen. En hoe moet ik dan? Ik had hem toch maar geholpen.
Avond, kinderen naar bed. Hebben jullie zondagavond nog geluisterd naar Opspraak: Opstanding des vlezes? Een hele scherpzinnige drukte, maar klaarheid die voor de hand lag, gaven ze niet. Ik hoopte dat er één uit de band zou springen en zeggen: dat is alles goed en wel maar kijk om je heen, nu trappen de mensen zich al op de tenen en dan wil je die honderden geslachten er nog bij plaatsen? Man… dan zou er geen ruimte over wezen om nog één aardappel te poten. Maar dat kwam er niet uit.
Ik vroeg onze leider eens wat er aan hun kant met de dominees gebeurt, of ze in hun oude vak nog door kunnen gaan.”Uitgesloten, de literaire ontwikkeling heeft hier geen enkele waarde en die er hier voor opgeleid worden heten dan geen dominee, maar priester.”
Wat een geschrijf, niet? Maar ik kan het nu nog en daarom doe ik het. Het is nu kwart over 11 en stop en wens jullie een gerustelijke nacht, zou Gerrit Dinkelman zijn vader wel zeggen, en verder mijn groeten, vader.