Ik ben even naar de buren geweest, kleurplaten brengen van de Lidl. Tim die net 8 jaar geworden is weet te vertellen dat de stoomboot met pakjes de verkeerde kant op gevaren was, maar dat het misschien nog wel weer goed komt. Hij volgt van dag tot dag het Sinterklaasjournaal. Hij begint al iets te twijfelen maar ja… Frank is al elf en lacht fijntjes naar mij. Hij weet hoe het zit!
Ik was zeven jaar toen het gebeurde. Ik had net van sinterklaas een houten poppenwagen met een mooi gevormde golvende houten kap gekregen, een kunstwerk op zich. Hoe de Pieten dat voor elkaar gekregen hadden?
Ik had het paard van de sint echt voorbij zien lopen, een wit paard, echt waar. Ik hoor nog de voetstappen in het grind voor het huis. Ik was furieus toen op school een paar kinderen vertelden dat die sint niet echt was. En toen…
En toen werd mijn geloof nog meer op de proef gesteld. Mama vertelde me in het geheim- want Diny mocht het nog niet horen- dat de sint eigenlijk niet bestond en dat ze zelf de cadeautjes in de mand hadden gedaan die voor de deur stond toen sint vertrokken was. Ik kon het niet geloven en wilde het ook niet. Ik had toch echt die groene poppenwagen gekregen van de sint? Hoe kon dat dan? Toen kwam het bewijs. Pa had het paard Jonita een wit laken over de rug gegooid en met haar door het grind gelopen langs het voorhuis naar de voordeur die nooit gebruikt werd. Door het kleine raampje had hij met mama informatie uitgewisseld over hoe braaf wij geweest waren. En samen met timmerman Ruiterkamp had hij die poppenwagen getimmerd. In de grote diepe kast op opa en opoes kamer had de verf kunnen drogen zonder dat wij het zagen. Het werd helemaal duidelijk toen ik de wortel met de pluk hooi op de deel zag liggen die ik de avond eerder in de schoen had gelegd voor het paard van de sint.
Ik was helemaal ontdaan en daarna boos dat ik zo voor de gek was gehouden, maar eigenlijk wilde ik die echte sint er liever in houden. Maar het duurde niet lang of ik genoot ervan om Henk en Johan te zien die bibberend hun liedje voor de sint zongen helemaal achter in de gang aan opoes rokken. Sss interkklaas kakappoentje, ggooi wat in mijn sschoentje… Volgens mij heeft hùn geloof in die goede sint niet erg lang geduurd.
