Geluk?

Er is tegenwoordig heel wat te bekijken vanuit ons achterraam. Nee, geen boer Bloeming met uien of aardappels, maar een bedrijf dat buizen aan het leggen is. Vanuit Emmen naar de plek van de voormalige gasontzwaveling worden buizen gelegd naar de nieuwe biovergister en de waterstoffabriek die op vrijgekomen plek worden gebouwd. Het is al weken aan de gang en er is zo een soort weg ontstaan met platen waarover ze met vrachtauto’s en ander apparatuur racen. De Bargerweg is daardoor af en toe afgesloten en er is een soort overgang gecreeerd met allerlei verkeersborden. Fietsers afstappen enz. Maandag is de weg zelfs een hele dag afgesloten. De werkzaamheden duren nog wel even.
Dit binnendoor weggetje over het land van boer Bloeming wordt ook door veel wandelaars gebruikt om binnendoor hun rondje Schoolpad af te snijden met of zonder hond. Nu had ik gisteren geluk dat Anita met haar bruine Labradors die binnendoor weg niet nam maar langs ons huis liep. Ik was nl op de fiets naar de Spar geweest en wilde lopend het laatste stukje op ons erf naar de schuur doen. Ik weet nog niet goed waardoor ik omviel. Ik haakte denk ik achter een trapper en… daar lag ik. Alles bewoog nog maar mijn bovenbeen waar ik op gevallen was leek gekneusd. Denk je nou dat ik overeind kon komen? Ik greep mijn mobiel om Wim te waarschuwen, maar natuurlijk was dat ding weer eens leeg. En toen kwam Anita langs. Ik wenkte haar en meteen kwam ze. Ze werkt in het Scheper ziekenhuis op de afdeling Cardiologie. Ik moest even laten zien dat ik niet veel mankeerde en riep Wim er bij. Hij zat voor de pc naar Max Verstappen te kijken en had me niet gezien. Met vereende krachten werd ik opgehesen. Nu weet ik ook wat het betekent om minder mobiel te zijn. Lopen gaat maar opstaan en gaan zitten veroorzaakt ellende. Dat wordt flink smeren met spiergel. En Wim? Die zette meteen de mobiel aan de lader en ik kreeg er gratis adviezen bij. Welke? Drie keer raden…