Nog even een foto van onze Pommes mit Bratwurst aan de Rijn.
‘Ik heb d’r gewoon een flinke klap tegen an egeven’. Wim komt met zijn warme fleecevest binnen dat nog in de kast in de caravan lag. Ik kon de deur van die kast niet open krijgen en moest onze Wim, met stok, zelf de caravan in. Dus alweer een klap, daar schijnt hij intussen toch een patent op te hebben. Wanneer we verkassen met de caravan moet er ook altijd tegen een van de lampjes aan de achterkant een tik worden gegeven. Dan pas doet ie het.
Jaren geleden maakt hij al indruk op onze buurvrouw Jenny door met een flinke tik onze 2e handse tv weer aan de praat te krijgen. ‘Och’, vertelde ze een tijdje geleden, ’ik weet het nog goed, ik zie et nog zo gebeuren. Een flinke tik en toen deed e het weer. En toen jullie een nieje tv hadden deed e het nog’.
Wim houdt niet van lange gebruiksaanwijzingen, hij heeft zijn eigen technisch inzicht daarvoor en soms hoort daar gewoon een tik bij. Rick is wel iemand die het echt gaat uitpluizen. Toen we de DVD niet goed aan de praat kregen zocht hij op internet naar deze tv met DVD en had het zaakje zo ineens goed ingesteld. We hebben veel aan hem gehad met pootjes indraaien, water halen en het chemisch toilet legen.
Mijn arm vertoont nog kuren en Wim… nou ja… hij moet nog even geduld hebben, zei de assistente van de orthopeed, maar zoals het er nu uitziet heeft die hele spuit niks voor hem gedaan.
Je snapt misschien dat we intussen weer aan het Schoolpad zijn beland. Gisteren na de koffie zagen we de buienradar en leek het ons een uitgelezen kans om dit weer op een camping te ontlopen.