Het was een rustige zondag, alles in huis is in overeenstemming met de stuatie. Het enige wat iets minder is… we slapen voor het eerst van ons gezamenlijke leven apart. Wim beneden in een eenpersoons bed en ik boven. ‘Zet der toch een bedde näöst’, zei Diny gisteravond nog, ’dan slaop ie teminsten bi-j mekare’. Tja … dat wodt dan een gekroep, holle wi-j nog 10 cm aover um uut bedde te kommen in dat kleine kamertje, lastig met een goeie arm en één goed been’. We laten het zoals het is. Zes weken zijn zo om.
Rick heeft ons gisteren geld uitgespaard. De Senseo gaf het op na het ontkalken. Niks geen beweging meer in te krijgen. Johan zou zeggen: ’Ik haal der effen ene uut ‘et magazijn’. Maar zo’n magazijn hebben we niet. Ik had het apparaat al bijna weggegooid. Rick kwam toch op ziekenbezoek en ontfermde zich over het ding. Hij zocht zelfs de handleiding op internet en na een hernieuwde ontkalkingspoging kreeg hij het weer aan de praat. Toch erg gemakkelijk als je even een of twee kopjes koffie of cappuccino wil. Bedankt Rick!
Nu zitten we opnieuw aan de koffie na het badceremonieel. Tuinman Rien komt even langs om bij te praten en een kerstcadeautje te brengen: een leuk verpakt zakje met zaadjes. Nu zijn we in afwachting van de fysiotherapeut, die straks op z’n fiets vanaf Bargeroosterveld komt, Wim met z’n krant en ik even hier achter de pc. Ik moet natuurlijk wel bijblijven hè!
