‘Zomer 2013– Tijdens onze memorytour met Dick en Anda zijn we even op bezoek bij de fam. Steeg in Badenhard, de boer waar we vroeger tijdens ons verblijf in het huisje van Laborenz de melk haalden.
Goeiemorgen, wat is er met jou gebeurd? Heb je een andere bril? Of het haar d’r af? Leuk!!!’
Zo werd ik vanmorgen ontvangen bij de schildersgroep bij Ellen. Vrouwen natuurlijk hè! ‘Nee hoor, ik heb alleen m’n haar gekleurd. Had ik ineens zin in. Jullie zijn trouwens de eerste die wat aan me zien. Wim zag niks, Mark die de hond kwam halen zat er even gezellig bij en zei ook niks.’ De dames zijn allemaal stomverbaasd. Ik ben gistermiddag ook nog wezen buurten bij de oude buurvrouw Wielens. Die zag blijkbaar ook geen bijzonders aan me en aan het eind van de middag gingen we bij de buren aan voor de verjaardag van Frank, allemaal jongens en die zeiden ook niks, maar waarschijnlijk heeft Anja het wel opgemerkt.
Ja af en toe kun je dat zo hebben. Je kijkt eens in de spiegel en je vindt dat je er wat saai uit ziet. En daar wil je toch iets aan doen. Bovendien kom ik bij het rondstruinen tussen de foto’s op de pc regelmatig foto’s van Anda tegen die daar steeds iets op wist te verzinnen om stralend voor de dag te komen. Altijd iets met kleur, zowel het haar, kleding dan wel in de accessoires. Als we samen een marktje bezochten in Zuid Frankrijk wist ze me zonder moeite over te halen tot kleurige aankopen. Zo heb ik nog een tas, een licht roze zomerhoedje, een knalroze sjaal en kleurige halskettingen liggen. En zo komt het dat ik vorige week een paar verpakkingen haarkleuringen meenam bij het Kruidvat. Maar voor mijn mannenhuishouding zal ik toch met grover geschut moeten komen om bij ze op te kunnen vallen, ben ik bang.