Wim heeft nog niet een keer het gras hoeven maaien. De wei waar de pony’s lopen is praktisch kaal en overdag lopen de beide pony’s, tenminste als we thuis zijn, gewoon op het erf. Ze vreten netjes om de pinksterbloemen, narcissen en andere bolletjes heen. Krijg dat eens voor elkaar met de grasmachine. Ze worden ook handzamer, vooral wanneer ik met iets te eten naar de wei loop om de schapen een stukje brood te geven. Ze snijden me de pas af. Ikke eerst, betekent dat. Zelfs als je een paar nootjes bij je hebt willen ze mee delen. Hoe vaker je ze in de handen hebt, hoe gemakkelijker ze zich laten pakken. Binnenkort gaan ze naar Klement, de eigenaar van de ene pony die ik gemakshalve maar Sara noem. Hij weet geen naam, moet hij eerst in het boekje kijken. Hij heeft het gewoon over dat broenechie of den bonten of dat zwatjen.
Amber was niet dragend geworden toen er de vorige keer dat hengstje bij was. Ze moest niks van die kleine dondersteen hebben die maar steeds achter haar aan zat. Binnenkort loopt ze met een ander hengstje in de wei. ‘
‘As ze noe hengstig is, hol ik eur gewoon vaste’, zei onze ponyvriend vanavond toen hij even bij ons was. Ik ben benieuwd.
Maar dan moet er weer gemaaid worden om het huis!
[i]The grassmowers Amber and Sara on our yard. [/i]