Hetty Site

Groot Brittannië

Nu we niet meer zo mobiel zijn denken we graag terug aan de mooie vakantietripjes die we maakten. Vroeger met de jongens en later samen of met anderen. Nu ben ik even terug in 2011 op een van onze zwerftochten door Groot Brittannië, samen met Wim. Ze zeggen vaak dat het er altijd regent. Dat hebben we niet eens zo vaak meegemaakt maar wel dat jaar 2011. Ook de eerste keer in 1988 toen we het Lake District bezochten. In de 14 dagen dat we er stonden in de caravan van Toms zus Margaret en zwager Keith. Bij hen op bezoek maakten we voor het eerst kennis met een echte High Tea. We stonden bij Keswick aan het Derwentwater en in de twee weken dat we er stonden was het meer wel 1,5 m gestegen. Toch konden we alle wandelingen die in de caravan klaar lagen, maken. Tegen 11 uur klaarde het altijd op. Ook nu in 2011 in Aberdeenshire wilden we hoger op de Highlands in, maar het was zo’n  stormachtig weer dat we  gewoon een andere route namen en in plaats van de Highlands werd het de omgeving van Pitlochry. Ook mooi. We waren er een paar jaar eerder al met Ben en Diny geweest, zo’n 5 daags tripje in stalend herfstweer. Nu bezochten we die omgeving bij Kenmore en de Glen Lyon opnieuw. We gaan Rick al aardig achterna die zo’n 12 keer Fred en Gera bezocht in Alberta waar hij zich helemaal thuis voelt. Dat halen wij ook met Groot Brittannië. Ik had vroeger al eens verteld over deze trip en het staat opnieuw op weblog 2. Terug klikken tot 25 februari. Voel je welkom. Misschien krijgen jullie ook zin in een oversteek die kant op. We zijn niet gek van steden, al hebben we Londen en Edinburgh graag bezocht. Wij houden van de Britse natuur, de mensen, en…hun humor.

Ze hebben daar bv. ansichtkaarten waarop een voor mij onbekend beest van de berg af komt stormen. Dat heet een haggis. Pas na ons 3e bezoekje kwamen we erachter dat haggis geen dier is maar een specialiteit van de Britten: een schapenmaag gevuld met allerlei overblijfselen van de slacht. We hebben het eens besteld in het favoriete restaurant van Tom Woodgate in Ullswater, smaakte prima net als de Shepherds pie.

Foto: Ergens in de Pennines na een bezoek aan Tom en Joan, omstreeks 2002. Op weg naar Hull voor de thuisvaart.