‘Hardlopers zijn doodlopers’ is misschien een wat overdreven kreet in mijn geval, maar het is wel zo dat ik al meer dan twee weken een pijnlijke voet heb. Toen ik lekker meeliep in de Emmerdennen met het groepje van Trijnie met mijn Nordic Walking stokken, ging dat eindelijk zo makkelijk dat ik er vol op los ging. Ik had helemaal de slag te pakken. Maar toen ik wat later merkte dat de bal van mijn voet pijnlijk was, begon ik te twijfelen. Het voelt aan als een blauwe plek of een kneuzing. Maar omdat je nergens komt zonder twee voeten te gebruiken bleef het zeer doen. Ik heb er heel wat ontspannende voetenbadjes tegen aan gegooid, maar ook dat deed niet echt veel. Afgelopen zaterdag was het helemaal een drukke loopdag in de beide musea tijdens ons dagje uit met Ellen. Dat was er niet best voor, maar ja…! Zondag was ik er helemaal klaar mee. Ik heb die dag maar eens veel gezeten. Tot ik ineens een beeld voor ogen kreeg van de koeienstal bij Johan. Hij heeft wel eens een koe die last van de poot heeft en na het bekappen een extra stukje hout onder de poot krijgt. Ik zocht een smal plankje uit de zak met aanmaakhout, Wim zaagde er een stuk af en met een paar brede elastieken maakte ik het midden onder de schoen vast. Zo kan ik in elk geval zonder pijn lopen en ontzie daarmee de gekneusde plek. Nee… over is het nog niet. ‘Gao –t-er dan toch met naor de dokter’, zegt Wim maar steeds.
Morgen hebben we een al geplande afspraak bij de chiropractor. Die mag eerst oordelen.
