Wim met Stefan.
Het was warm die zomer, héél warm. Dat kwam goed uit met het zwembad en de Wassertretstelle naast ons. Stefan zat net in de koppigheidsfase al merkten we er niet veel van. Slechts één keer weet ik nog. Hij wilde n.l. zijn trainingspak aan bij het aankleden ’s morgens. Dat leek Anda niet handig met dit warme weer, maar Stefan zette door en raakte helemaal over zijn toeren. Toen werd hij met vereende krachten weer in bed gestopt waar hij van vermoeidheid zo in slaap viel. Na anderhalf uur werd hij wakker en je kunt wel raden wat hij zei: ‘Ik wil mijn trainingspak aan’.
Ik zie nu die dikke wollen sokken en slippers van Wim. Daar moest Anda altijd om lachen. Maar ja… Wim bleef waarschijnlijk hangen in die koppigheidsfase wat betreft zijn geitenwollen sokken. Zelfs met warm weer deed hij er geen afstand van. En nee… híj hoefde níet naar bed.