Komt zomaar even weer boven.
Het was begin mei 1969. Onze aller- aller- eerste vakantie als gezin ging naar Markelo samen met Piet en Marry. Piet en Marry woonden nog in Schiedam. Piet was daar politieagent. Hij kon daar heel beeldend over vertellen. Wij hadden Gerhard en Rick al en zij Peter en Bertje, zoals de laatste toen nog genoemd werd. We besloten spontaan om samen in Markelo een huisje te huren.
We bereidden ons daarop voor tijdens een weekend in Schiedam. Ze woonden daar 4 hoog in een flat. De hele zaterdagavond hebben we gekaart…tot in de kleine uurtjes. De kinderen sliepen als rozen. Maar de volgende morgen waren de boys wel op tijd wakker. Er klonken vreemde geluiden vanuit de keuken.
Tegelijk namen we poolshoogte. Daar zaten Gerhard en Peter op het aanrecht, benen in de gootsteen, zich onder de kraan schoon te spoelen. Ze zaten onder de eierstruif. Ze hadden de koelkast open en dicht gedaan en op één of andere manier was er wat mis gegaan. Dat heeft Peter nog nooit gedaan’, sprak Marry. Gerhard natuurlijk net zo min, maar ja….met z’n tweeën bedenken ze meer.
En zo reden we begin mei helemaal afgeladen naar het zomerhuisje in Markelo, de box voor Rick ingeklapt op het dakje van onze Volkswagen kever.
We hebben daar met z’n allen een geweldige week gehad met schitterend weer. De kinderen kropen bijna naakt in het rond. We zagen de unieke samenwerking tussen Piet en Marry wanneer er weer een kind de boel onder gespuugd had. De week vloog voorbij en wij vertrokken weer richting Hengelo en Piet en Marry naar Schiedam. Nu konden we onze spullen niet meer in het kleine kevertje krijgen. Daarom klapte Wim de box maar uit op het dak en wat niet meer in de auto kon werd daar gewoon in gekieperd. Ach, van Markelo naar Hengelo was niet ver…
Piet en Marry schijnen het beeld van onze aftocht met die uitgeklapte box nog steeds niet kwijt te raken.
foto: Rick r. en Bertje.