Kijk haar zitten, die Loeder van ons. Maandagmiddag zaten we te kijken van de nieuwste capriolen van onze kat op leeftijd. Ze klom wijdbeens omhoog en nestelde zich op het vogelhuisje, daarna op het voederkastje om even later met haar pootje pindakaas uit de hangende pot voor de vogels te snoepen.
Deze kat is ons gewoon de baas. Ze zeggen wel eens: een hond heeft een baas, maar een kat heeft personeel. Helemaal waar. Als ze je aankijkt ga je al voor de bijl. Ze is graag binnen en loopt ogenblikkelijk naar haar bakje waar ze ’s morgens haar stukje vlees in krijgt. Ik volg. De rest aan brokjes krijgt ze in de schuur, maar vlees vindt ze veel lekkerder.
Nu heeft ze sinds een maand een kapot oog. We hebben al oogzalf en medicijnen tegen de pijn maar als je haar nu ziet heeft madam nergens last van. Ze is blind aan dat oog maar de rest doet het nog prima voor een 16 jarige poes en elke keer als ik van buiten naar binnen ga slipt ze mee en staat me bij haar bakje uitgehongerd aan te kijken. En ander zou denken dat ze verwaarloosd werd. Nou het tegendeel is het geval.
