De nieuwe papa heet ook Hendrik Jan Eggink, maar wordt Hein genoemd. Het zijn achterneven. Vader Hein is opgegroeid op een boerderij op het Medler, één van de 8 kastelen van Vorden. Zijn vader is daar tuinman en runt samen met zijn moeder en ome Jan de boerderij. Hein mag graag met paarden werken en de baron ziet in hem een ideale paardenknecht.
Maar knecht wil Hein niet meer zijn. Wanneer hij verkering krijgt met Hanna Kornegoor zoekt hij zelf een boerderij in Linde. Dat wordt "De Boomgaard". Ze trouwen in 1938. Wanneer Hein opgeroepen wordt voor de mobilisatie in 1939 is tante Hanna in verwachting. Jammer genoeg moet het kindje gehaald worden omdat tante Hanna een ernstige nierafwijking heeft. Het kindje wordt dood geboren. Ze mag ook hierna niet meer zwanger worden. De volgende dag moet Hein zich al weer melden bij zijn Cie. Hij is daar altijd verbolgen over geweest!
In het begin van de oorlog ligt hij met zijn cie ergens ten noorden van de Grebbelinie en worden ze plotseling van achteren beschoten. Zijn sergeant merkt op dat het niet van de Duitsers af komt en ontdekt achter hun een man in een boom ( NSB) die de Duitsers een handje wil helpen. De sergeant schiet dan net zo lang van boven naar beneden langs de boom tot die man er dood uit valt. Als ze zich melden bij de Overgave, mogen ze toch naar huis, maar Hein en Jan Koning en Gert van ’t Jimmink zijn bang dat ze ’s nachts opgehaald zullen worden om in Duitsland te moeten gaan werken. Ze graven zich een hol, midden in het land om ‘s nachts daar te gaan slapen. Ze leggen er net de laatste hand aan wanneer er een NSB buurman langs fietst. “Schei d’r mor mee uut”, zeggen ze tegen elkaar. Ze zijn gelukkig nooit opgehaald. Wel wordt er stiekem naar radio Oranje geluisterd op de hooizolder.
In de oorlog hebben ze verschillende evacué’s…uit Vorden, maar ook uit Groesbeek waar de mensen weg moeten in 1944 omdat de geallieerden daar in aantocht zijn. De familie Coenen bivakkeert in de kalverstal met een deel van de 9 kinderen. Een paar oudste kinderen logeren bij een buurman. Na de oorlog gaat Pa Coenen, die veehandelaar is, de schade daar opnemen en vertrekken ze weer naar Groesbeek. Een poosje later krijgen ze het geboortekaartje van hun 10e kind. Zij zijn Hein en Hanna heel dankbaar en uiten dat vaak door ze bv bij alle feestelijkheden voor de hele dag uit te nodigen, ook als later pa met mama getrouwd is. Zelfs wanneer vader Hein in 1995 plotseling overlijdt is er nog een krans van de familie met “Bedankt Hein”, 50 jaar later!
In 1948 overlijdt tante Hanna toch aan een acute niervergiftiging net als later Wims vader. In die tijd kent men nog geen nierspoelen of transplantatie.
Een jaar lang zit vader Hein in zak en as.
