Herr Pünktlich

De bergen vervelen ons nog niet en Klaas en Sanny zeker niet. In 1985 wordt het Reisach, ook Karintië. Gerhard gaat per trein samen met Renny en vriendin Ilse. Ipe met vriendin Monique rijden met Klaas en Sanny mee.
Eerst gaan we naar ”de Boomgaard”, naar Johan en Joke om Laska te brengen.”Wi’j hebt gien beste ervaring met logeerhunde”, zegt Johan. “De eersten is al vot elopen”. Bas, de hush-puppie-teckel van Ben en Diny was gelijk de eerste dag al weg. Ik moet er wel even bij vertellen dat Johan en Joke na Sacha overgegaan zijn op Duitse Herders. Ze hebben nu Jansen. Hij heeft een grote kop en als je aan komt rijden, loopt hij blaffend naast de auto met je mee. Zijn kop op gelijke hoogte met jouw/mijn hoofd.
Er is geen kat meer te vinden op de hele boerderij. Geen vertegenwoordiger of old iezer keerl die de auto uit durft te komen.
Dus Bas is al weg en de politie is ook al gewaarschuwd. Ik zeg:” Johan, as e weglöp lig et niet an oew. Het is onze verantwoording.”
In Reisach huren we een chaletje op een camping. Rick en Mark slapen bij ons in het huisje. Dat is vooral bij Rick een doorn in het oog! Gerhard zit nl met de andere jongelui in het jeugdtentenkamp. De vriend van onze campingbazin is een Zuid-Duitser en wordt al gauw Herr Pünktlich genoemd. Wat een zeurpiet! Bij de Mittagruhe wordt een slapende Ilse op luchtbed uit het water geplukt en een rustig spelende Jaapje uit het pierebadje.
Ja, Ben en Diny zijn toch nog gekomen. Ze hebben net hun droomplekje gevonden in Eefde. Hoewel ze nog druk aan het verbouwen zijn, moeten ze toch even de bergen zien. Terwijl Diny en ik in het zwembad liggen, zeggen we heel tevreden:”Laot de keerls mor øsen". (zich in ’t zweet lopen)