Ik was wat aan het rondstruinen in mijn opgeslagen foto’s toen ik een paar bladzijden uit het trouwboekje van opa en opoe Eggink tegenkwam. Ze trouwden in 1903 en binnen 18 jaar kregen ze 10 kinderen. Ik heb nooit gehoord van een miskraam of een doodgeboren kindje. Wat dat betreft waren ze gelukkig. Ik weet alleen dat bij de geboorte van Bram de huisarts geroepen werd. Herman meldde dat in zijn memoires. Toen Hanna op het punt stond om geboren te worden kon opoe de buren, die nog even binnen kwamen na het meehelpen, wel wegkijken. Dat schreef ze veel later in een brief voor Hanna’s verjaardag. Niks over een dokter.
Als je even wat aandachtiger kijkt zie je dat telkens het inschrijven van de kinderen door verschillende ambtenaren gebeurde. Herman Dika en Hanna werden door dezelfde persoon ingeschreven, Heintje, Hendrik Jan en waarschijnlijk ook Dina door een ander met een bijzonder mooi en krachtig handschrift. Jo en Jan weer door dezelfde en daarna kwamen Mies en Bram. Die beiden hadden zulke lange namen, opa en opoe pakten nog even uit, dat het wat dichter op elkaar moest worden geschreven. Bij Bram is het gebleven, opoe was intussen 43 jaar. Mies werd aanvankelijk Mina genoemd, maar inderdaad paste Mies beter bij haar. Ook in de Egginks van de Jaegerfamilie was een Mies. Bram vertelde nog niet zo lang geleden dat ze in Duitsland, waar hij in de oorlog moest gaan werken, dachten dat hij Joods was vanwege zijn naam. Maar hij wist het tij te keren door te zeggen dat hij ook Lambertus heette.
Wat kun je veel weten wanneer er zoveel materiaal is nagelaten.
