‘Whaaaat? Ben je nooit met ons bij het Hoes van Hol An in Aalden geweest?’ Nee, schudt Rick.
‘Nooit??’ Opnieuw ‘Neu..!’ Ook Gerhard en Judith komt het niet bekend voor. En ik maar denken dat we hier al met veel geweest zijn. Inderdaad kwamen vroeger we regelmatig bij ‘Rij maar an’ bij Schoonoord, vaak om te wandelen en een kopje koffie. Daar hebben de kinderen me eens verrast door zomaar een tochtje met een huifkar in de bossen daar te regelen. Het was toen ik gestopt was met lesgeven op het Carmel College. Wim deed heel onschuldig of we er onderweg naar het Drents Museum in Assen even een tussenstop maakten bij ‘Rij maar an’ voor een kopje koffie en even later verschenen de jongelui allemaal, maakten we een mooie rit met aansluitend een barbecue. In het bos kom je altijd nog langs een groot hunebed, nog half bedekt zoals het vroeger was..
Maar sinds we het Hoes van Hol An in Oud Aalden hebben ontdekt is dit een plek om even een stop te maken. De indeling is origineel gebleven met bedstee en stal. Veel van de oude attributen die me heel bekend voorkomen staan uitgestald boven tegen de muren.
Zo zijn we er ook met Curtis en Berdena geweest en met Frank en Indy. Er is zoveel te zien in die oude boerderij waar vroeger de postkoetsen een stop maakten, vandaar dat ‘Hol An’.
Dit keer werd het een afsluiting van Ricks vakantie. Nou… de pannenkoek daar is door hem goedgekeurd. Rick is langzamerhand ervaringsdeskundige want in een vorige vakantie op camping De Boomgaard zoeken we dit soort gelegenheden ook wel op en zijn we met Rick ook bij Erve Brooks geweest. Volgens hem was die boerderij van binnen vééél groter en hij blijft erbij dat de pannenkoeken van oma toch het allergrootste waren. Zoals hij die aanwees zouden ze niet op het grootste bord gepast hebben. Het zal niet de laatste keer zijn geweest bij ’t Hoes van Hol-An want Gerhard en Judith worden de volgende…