‘Het is gelukt, het is voor mekaar’. Ricks stem laat horen dat deze dag hem ook niet in de koude kleren is gaan zitten. Zijn opmerkingen: ’Nou.. dat was een korte vakantie’ liet nog wat humor zien, maar leuk was deze dag niet.
Vol verwachting vertrokken we al bijtijds met de bus van Ria en Jan en we waren mooi op tijd op Schiphol. Dat was mooi want het van te voren inchecken lukte thuis al niet, maar dat zou op Schiphol wel goed komen dachten we. Dus niet. Sinds een paar jaar heb je een ETA nodig naast je paspoort. Rick kwam dus met volle bepakking weer bij ons terug met een papiertje waar hij terecht zou kunnen voor advies. Nou dat was er niet en bij balies maakten ze ons niet wijzer. Dan maar naar de KLM. Die kon alleen maar aangeven dat we misschien nog op tijd waren als we naar la Place gingen om op een computer daar die ETA aan te vragen. Daar vulden we alles netjes in maar het internet wilde het niet versturen, ook niet op de mobiel van Jan. Het was intussen al te laat om het nog te redden voor deze vlucht en ik ging met Rick naar de KLM om de vlucht om te boeken. Dat lukte voor a.s. zaterdag, maar dan moest dat ETA formulier maar thuis gedaan worden
Met Wim in de rolstoel en gewillige handen om hem te duwen ging het gelukkig goed en we maakten plannen om op de terugweg Elburg aan te doen vanwege de memories van Wim en de vis. Het smaakte heerlijk en gingen op huis aan.
Toen we echter thuis die aanvraag probeerden uit te voeren lukte het van geen kanten. Gerhard was de reddende engel die rust bracht, maar er hier ook niet uitkwam. Daarna nam hij Rick mee en probeerde thuis andere sites. Visumbuitenland.nl bracht redding. Hij had het meteen voor elkaar. Toen kregen we een opgeluchte Rick aan de telefoon: ‘Het is gelukt’. Nu kunnen we in elke geval rustig slapen. Canada… hij komt er aan!
