Nee… Rick zal me nooit uitlachen…
Vanavond is het weer Passage-avond…. Je weet wel de Vrouwengroep Zuidbarge/ Rietlanden. Meestal is het een mooie avond en ik ontmoet weer eens vrouwen uit ons oude buurtje. Ik ben laat en ga maar snel binnendoor over het Schoolpad richting Zuidbarge.
Het is lastig rijden voor mij in het donker en ook nog met motregen. Ik heb een vorm van nachtblindheid. Maar ik heb gelukkig een speciale bril met gele glazen die de dingen iets duidelijker maken. Toch rijd ik ’s avonds bij voorkeur niet, alleen wanneer ik de weg goed ken. De vorige winter heeft het me al geld gekost omdat ik de rand niet zag tussen de rijbaan en het fietspad. De straat verlichting was net op die plek kapot en het ging ….bonk en …….was de plaat aan de onderkant van de auto kapot..
Wanneer ik bijna in Zuidbarge ben voel ik tot mijn schrik met mijn tong dat ik m’n ondergebitje thuis heb laten liggen. Verdorie! Ik heb er op dit moment zo’n last van dat ding van dat ik die thuis maar uit doe.
Ik draai meteen om en ga richting huis. Maar ik bedenk dat ik net zo goed even bij Rick kan gaan buurten. Met of zonder tanden maakt Rick niet uit. Die zal ook nooit iemand uitlachen. Bovendien zet hij goede koffie. Samen kijken we naar Flodder in Amerika..
Doordat het vandaag zo regende was hij vanmiddag al thuis. Denk maar niet dat hij zich verveelt. Hij googelt er wat af. Met google Earth in 3D zoekt hij alle bekende adressen af.
Als ik thuis kom ziet alles er ineens anders uit. Hè… ik heb die gele bril nog op en kan weer terug naar de auto om die om te wisselen en denk weer even aan opa met z’n lijfspreuk: [i]Wie zijn hoofd niet gebruikt moet z’n benen gebruiken. [/i]Of zoals de Achterhoekse Spreukenkalender meldt: [i]Wa’j neet in de kop hebt, mo’j in de bene hemmen.[/i]
Het was me het avondje wel!