‘Dit was ons doel van de dag: de pups van Luna, bij Henk en Anneke.
‘Als u snel bent kunt u het nog halen’. Ik uitte mijn twijfel aan de mevrouw naast mij op het perron. Ik sta al op perron 10 in Zwolle te wachten op de trein naar Roosendaal, want ik ga een dagje naar Diny. Ik heb nog een dag vrij reizen en ik weet geen betere manier om die te gebruiken dan samen met Diny op stap te gaan en weer bij te praten.
Ik wist even niet meer of ik goed uit- en ingecheckt had toen ik uit de trein van Arriva stapte en nu met de NS verder wilde. Tja… zo’n klein land en dan verschillende treinvervoerders.
Ik wist zeker dat ik het niet zou redden op en neer te rennen na het advies van de dame naast mij en dat rennen kan ik wel vergeten als 70 jarige. ‘Nou de boetes zijn niet mis hoor’, verzekerde de dame nog. ‘Ik heb voor een ritje van 1,25 een boete gehad van 135 euro.’
Dus echt rustig zat ik niet toen de trein richting Zutphen vertrok. Even later zie ik twee conducteurs die de kaartjes gaan controleren. Ik ga er toch maar op af en vertel aan de vriendelijkst ogende conducteur over mijn bezorgdheid over het inchecken. Hij scant mijn ov kaart en zegt met een twinkeling in zijn oog: ‘Inderdaad niet ingecheckt, nou moet u weer terug en wijst richting Zwolle ’. Gelukkig zegt hij meteen: ’Straks in Wijhe gaat u maar even inchecken op het perron’. ‘U wacht dan wel op mij?’, vraag ik hem. ‘ Ik ben niet zo snel met een half versleten knie.’ Dat zou hij doen. Nog geen minuut later komt hij weer langslopen en zegt: ’Geef mij uw ov kaart maar even dan doe ik het wel voor u! Ik zorg dat u hem voor Zutphen terug hebt.’
Toen we 6 jaar geleden omstreeks deze tijd terug kwamen uit Nieuw Zeeland en ons met Ben en Riet en al onze koffers in een 1e klas coupé hadden genesteld kwam ook een conducteur langs. Wij lieten onze vrij reizen kaartjes zien en Ben en Riet reisden met 40% korting met ons mee terug. Wim grabbelde gauw naar zijn ov kaart ter controle. ‘Nee, dat hoeft niet, zei de beste man. U kunt die nu niet gebruiken. Het is nog dik voor 9 uur. Hij zag onze stomverbaasde gezichten en wie weet liepen we van schrik al rood aan want we hadden al hele verhalen gehoord over te vroeg instappen en de boetes die er op staan. ‘Bent u samen op reis geweest’, vroeg hij toen, kijkend naar de enorme bult bagage. En wij vertelden over onze reis naar Nieuw Zeeland en dat we net geland waren. Hij keek ons nog eens aan en sprak toen: ‘Ik zal jullie vakantie niet bederven. Goede reis verder.’
Nee je hoort mij niet klagen over de NS.