De open plek in het Oeverse bos.
Queeny is er weer, enthousiast als altijd. Wanneer Wim op z’n fietsje naar de markt vertrekt hoef ik maar even: ”Ga je mee naar het bos”, te zeggen of Tessa en Queeny staan al bij het hek.
Het bos bij ons achter heet Het Oeverse bos. Je komt er nooit iemand tegen. We noemen het ook wel ons bos. Een rondje bos is bij ons vandaan precies 25 minuten uit en thuis. In het bos is een open plek waar een heel speciale sfeer hangt. Daar loopt ons paadje ook langs en ik blijf altijd even staan. Ooit zagen we er een paar reeën. Er wordt gezegd dat hier een paar leylijnen lopen. Die zouden extra positieve energie geven. Ik weet alleen dat ik het prettig vind om er even stil te blijven staan .
Het is prachtig overal, maar de felle rode kleuren als die we zagen in het Rijndal, Hunsrück en het Saargebied omstreeks 8 oktober heb ik hier nooit gezien. Het viel Dick en Anda ook op toen die vanuit het zuiden in dezelfde tijd naar Nederland terug reden. Er werd hun in de Chambre d’Hôte verteld dat het elk jaar gedurende 10 dagen zo mooi is, zo fel van kleur.
Hier hebben we meer eiken, beuken en berken en die zijn nù pas in de herfsttinten.
Verder moest ik ook vandaag weer aan opa Bijenhof denken: Wie zijn hoofd niet gebruikt moet zijn benen gebruiken. Ik had de hondenriem tijdens het wandelen als een sjaal los om m’n nek. Natuurlijk verloor ik hem en kon ik de hele weg nog eens gaan. Tja als je druk bent met foto’s maken onderweg…..