foto: Eva met Amber, de opvolger van Katja.
Sinds een lange tijd fiets ik weer de weg langs het bos. Het is een soort landweg dat hier de naam Schoolpad draagt. Iedereen denkt dat het Schoolpad doorloopt als je vanaf Wildkamp komt en de weg naar Klazienaveen oversteekt. Nee, dan heet het ineens Bargerweg. Het Schoolpad gaat linksaf langs ons huis en verder naar Bargeroosterveld, naar Jonkie Heijne. Volgens mij woont er allang geen Jonkie Heijne meer, maar iedereen in deze buurt weet wat je bedoelt.
Het is ook de weg die ik met de tong op de schoenen fietste achter onze pony’s Katja en Bartje aan. Het was een bijzonder slimme pony, deze Katja. Ze zag kans om met haar mond een pinnetje uit een slot van het hek te prutsen en zo de weg op te gaan. Bartje, een klein ponyhengstje, volgde maar al te graag. Buurman en buurvrouw Wielens hadden zich net opgetuigd om op visite te gaan bij Strootman, voormalig hoofd der school en ook wel de burgemeester van Bargeroosterveld genoemd,
Buurman Harm en Wolterdina probeerden de ondeugden tegen te houden, maar helaas. Ze sloegen gelukkig wel rechtsaf het Schoolpad in langs ons huis. Hijgend kwam buurvrouw ons waarschuwen. Wim zat in die periode net met zijn been in het gips, dus moest ik aan de bak. Wat een paniek. Als ze toch eenmaal bij Jonkie Heijne het dorp in zouden gaan! De auto’s racen daar nogal langs.
Tot mijn geluk sloegen ze net voor die tijd linksaf een pad in naar de begraafplaats die nieuw aangelegd werd. Het stel boeven liep zich vast tegen een hek. Ik was intussen buiten adem en ging op een trapje van een werkkeet zitten om bij te komen. Je kunt het geloven of niet. De beiden besloten dat het genoeg geweest was en kwamen zomaar bij me staan zodat ik ze aan de lijn kon doen. Paarden en pony’s, ze vegen de vloer met me aan. ‘Jullie bunt gien peerdeluu’, zei Diny ooit. ‘Ze bunt oew kats de baas’.
Onze laatste pony Amber loopt nu in de kudde van buurvrouw Geesje. Ze kijkt niet eens meer op als ik haar roep wanneer ik er langs fiets.