Nog een paar weken en dan kunnen we dit weer zien in de wei.
‘Ik dee mien vinger in ‘t bekkie en hee zaog der op. Toen dach ik… laot ik em toch maor een kans geven. Vanmergen leep e nog, maor toen ging e der bie-j liggen. Ie mot maor kieken of ’t nog wat wodt’. Herder Sietse van het Veenpark staat weer bij het hek met zo’n klein lam in z’n armen. Ach.. ik waardeer dat een herder zo alles uit de kast haalt voor z’n schaapjes en ik ga er direct mee aan de slag. Ik krijg er wat melk in maar het zuigen is maar minnetjes. Ik zie al gauw dat het niet te best is. Onze tuinhulp is er ook vandaag en mijn dag bestaat uit de fles voor het lam en de kruiwagen om de gesnoeide takken af te voeren. Wim gaat ook nog eens door z’n rug wat ik nog niet eerder heb meegemaakt. Hij kan meteen bij de chiropractor terecht. Dan loopt hij weer rechtop maar moet een paar dagen rustig aan doen: wel staan en lopen en liggen maar weinig zitten.
Aan het eind van de dag is het lam dood en de tuin in model en hebben we een nieuwe pikzwarte Barnevelder haan in het kippenhokje. Rob bracht er eentje voor ons mee. Met een veertien dagen brengt hij nog vier extra ooien die in onze wei mogen aflammeren. En dat blijft het mooiste. Moeders die goed voor hun kroost zorgen.
Met het gesnoeide hout zijn we nog wel een paar dagen bezig om dat op een nieuwe wal achter de kapschuur te brengen.