Ik heb me vaak verbaasd over de zin: [i]Ik ben iets nodig[/i]. Ik hoor het alleen in deze streek. Het maakt niet uit of het een spreker in de streektaal is of iemand die alleen Nederlands spreekt. Als ze hier opgegroeid zijn zeggen de meeste: [i]‘Ik ben iets nodig’. [/i]Ik [i]heb alleen iets nodig [/i]en weet niet beter. Het maakt me eigenlijk ook niets uit. Het feit dat je je afvraagt of je iets nodig [i]hebt[/i],,, eh [i]bent[/i], bespaart je allicht wat. Wat me nog het meest heeft bespaard het laatste half jaar is de opmerking van vriend Ben in een winkel in Valencia. Er waren prachtige horloges te koop voor € 5 per stuk. Ik had wel zin in één met een wit bandje. Riet had er ook al een te pakken toen vriend Ben met de vraag kwam:[i]’He’j d’r gebrek an?’[/i] Riet legde haar horloge al weer weg. Ze droeg immers al een horloge, misschien ooit van Ben gekregen. Ik nam hem wel mee en heb er nog steeds veel plezier van. Maar steevast vraagt Ben me als hij me ziet:’Löp e nog?’ Hij kan zich niet voorstellen dat zo’n goedkoop horloge langer dan een maand loopt.
Maar toch…. telkens als ik iets tegenkom wat wel erg leuk is om te hebben, schiet me Ben weer in de gedachten… en denk: ‘Heb ik d’r eigenlijk gebrek an?’ En niet alleen ik… iedereen waarmee ik winkel doet nu hetzelfde.
Toen kwamen we in de vakantie in een galerie in het Lake District. Daar zag ik een heel mooi schaapje. Ik zag het mooie beeldje al bij mijn verzameling staan en ik wist het ineens heel zeker: [i]Hier heb ik gebrek an[/i].
