Sinds vorig jaar hebben we geen fleslammeren meer. Tja, je moet je beperkingen kennen. Rob heeft ze nu zelf aan een soort lammerenbar of verkoopt ze aan een bedrijf die dit soort lammeren verzorgt. En zorgt er wel voor dat wij wel wat leuke schapen met lammeren in de wei hebben.
Regelmatig hebben we appcontact met Hilda, onze vriendin in de Highlands van Schotland. Zij vangt daar de fleslammeren van de hele buurt op. Dit jaar heeft ze er al 9. Ze zorgt er geweldig voor en let er op dat ze de eerste tijd geen gras eten want fleslammeren zijn er gevoeliger voor dan de lammeren die bij de moeder lopen. Zo houden we elkaar op de hoogte over het welzijn van ons dierenkroost en van onszelf natuurlijk. Ooit werd ze geboren op een boerderij in de buurt van Geesbrug en verhuisde als tiener met hun hele gezin naar de Noordoostpolder. Ze trouwde en trok met haar man naar Libanon om kippenfarms op te zetten. Uiteindelijk liep het huwelijk stuk en trok ze zich terug in het heel rustige noorden van Schotland. Op een van onze reizen hebben we haar ontmoet. We hebben dezelfde interesses en dat geeft een band.
En telkens als we na die tijd naar Schotland gingen was Hilda in de Highlands ons eindpunt en maakten we een praatje, dronken thee of koffie en bewonderen haar dieren: ezels, geiten en altijd een paar schapen. Je had ooit ook een geit die ze Bully noemde, een ondeugd. Rick was er ook een paar keer bij. Ze heeft er een klein huisje en een schuur en dat is het. Ze spint en breit de wol van de schapen. Dat wordt weer verkocht in de shopjes waar veel toeristen komen. Eens in de maand rijdt ze met een buurman mee naar Ullapool voor de boodschappen. Geen internet, geen tv. Alleen radio en een mobiele telefoon. Zo leeft ze in alle rust met haar dieren en de community waar ze een warme band mee heeft.
Foto: In de Highlands