Turks brood.
Wanneer je het over hobby’s van vrouwen hebt staat vaak shoppen boven aan het lijstje. Meestal zijn zij het ook die voor kleding, toiletspullen en voeding van het gezin zorgen. Maar dit is shoppen voor de fun en daarmee wordt toch meestal het struinen langs kledingzaken en waarschijnlijk parfumerieën bedoeld. Wanneer wij samen in ons dorp met stadsallures lopen, mòet ik gewoon even bij Sapho kijken. Daarvoor komen we eerst langs Schomaker, de kledingzaak waar Wim altijd kan slagen als hij iets nodig heeft. Soms, als er een aktie is, kan ik hem in het voorbijgaan nog wel eens naar binnen lokken en vooruit… voor een Gardeur gaat hij nog wel eens door de knieën. Terwijl hij aan het passen is ga ik met de verkoper op zoek naar iets wat erbij zou kunnen passen… een shirt… hé en dat vest past daar weer precies bij. Tegen twee kan hij niet op en wanneer hij het setje bij elkaar ziet en ik zijn ogen zie glimmen, weet ik het zeker… shoppen valt zo best mee….
Voor de wekelijkse boodschappen willen mannen ook nog wel mee. Op vrijdagavond en zaterdagochtend worden er verschillende, fris gedouched, samen met vrouwlief gespot bij Albert Heijn. Wim is bovendien verknocht aan groente en fruit van de Turkse winkel. Gisteren, tijdens zijn eerste uitje op de fiets nu de bronchitis afzakt, kwam hij thuis met een enorm plat Turks brood. Je zou op het eerste gezicht zeggen: hoe krijg je het op, maar dat blijkt geen probleem. Je scheurt er een stukje af en met een klein beetje Boursin er op is het een traktatie. En vandaag fietste hij toevallig weer door Angelslo en kwam thuis met een flinke bos selderij, een zak perssinaasappels en grape fruits. Helemaal eigen initiatief!