foto: Wim Harwig.
Het is weer zover. Hebben we de hanenschaar opgeruimd en is er slechts één jonge haan en 4 kippetjes over…. zijn we alweer een kip kwijt. Hoezo kwijt…? Ze kan natuurlijk gepakt zijn door een vos, maar ik acht die kans klein. En een gezonde jonge kip ligt ook niet van de een op de andere dag dood in een hoekje. Nee… ik vermoed dat madammeke weer ergens zit te broeden. Die kippetjes van ons, van het multiculturele soort zal ik ze maar noemen, zijn oermoeders.
De haan was niet om aan te horen, meldde Marjan afgelopen weekend nog. Die sliepen in hun camper vlak bij de kippen die ’s morgens vroeg uit de veren zijn. Ik had het schorre gekraai ook al wel op afstand gehoord, maar ja… het is nog een jong haantje. Hij zal de baard nog wel in de keel hebben. Verder is het geen puber meer, maar gedraagt zich als een echte sultan in zijn harem.
Wim mopperde natuurlijk al. “Laote wi-j dit hele spul toch oprumen. Dan hale wi-j een paar kippen bi-j een legbatterieë. Hebbe wi-j ok ’s winters eier net als Susan en Frans.
Susan heeft haar drie kippen inderdaad bij een legbatterij in de buurt van Haaksbergen gescoord en heeft ook deze winter drie eitjes per dag van Wendy, Barney en Tilly. Nee… geen extra verlichting in hun hok, gewoon zonder mankeren drie eieren per dag. Toen die van ons het lieten afweten in november duurde het tot eind februari voor er weer eitjes geproduceerd werden. Maar ja… Susan vertroetelt het spul wel met gekookte spaghetti in olijfolie. Wanneer ze hun rondje door de tuin hebben gehad lokt ze ze hiermee weer in de ren. Als ze de kippen roept komen ze er alledrie klapwiekend aanrennen.
Ach Wim hef groot geliek. Maar ik hou toch wel van ons stelletje dat zo puur natuur hier op ons erf rondscharrelt. Stiekem hoop ik dat de verdwenen kip straks met een paar kuikens aan komt zetten. In gedachten hoor ik Wim al foeteren:”Dat zölt wel weer allemaole hanen wean.”