Op de terugreis vanuit Nieuw Zeeland hadden we nog een dag om Singapore in Kerstsfeer te ontdekken. Je ziet dat ook de mannen elkaar gevonden hebben.
Wim is gauw enthousiast ergens voor, tenminste als het op vakantie en verre oorden aankomt. Hij zou best nog eens naar Indonesië willen en als er een huizenprogramma over een zoektocht in Turkije is naar een vakantiehuis voor een wat ouder stel zit hij al verlekkerd te kijken. ‘Mmmm… as wie-j nog es 10 jaor jonger waren zol ik dat ok wel willen’. Ik zie me echt geen maanden in Turkije zitten of Spanje. Ja wat rondtrekken in Frankrijk wil nog wel en Engeland en Schotland staan bij ons allebei nog steeds bovenaan op ons vakantielijstje, maar er gaan wonen is toch wat anders.
In februari zouden Ben en Riet , onze vrienden sinds de campertocht door Nieuw Zeeland in 2007, naar Spanje en Portugal voor een week of zes. Of wij weer meewilden net als verleden jaar, vroegen ze van te voren, maar in plaats daarvan werd voor ons het een weekje Israël met Ben en Diny. En zoals jullie weten was dat heel bijzonder. Maar vlak voor ze weg zouden gaan met de ASCI belde Riet op dat ze behoorlijk ziek was en nog steeds aan het infuus lag. De vakantie was gecanceld. Toen ik een week later belde en nog eens belde kreeg ik maar geen gehoor en begon ongerust te worden. Tot ik op het idee kwam om hun 06 nummer eens te proberen. En warempel… ‘Hoi, met Riet’, hoorde ik. ’Wie-j zit in Spanje, in Benidorm’. Toen ze van het infuus af was zijn ze met hun camper afgereisd naar het warme zuiden en ja… in Benidorm zijn Nederlandse artsen, een Nederlandse kerk en hééél veel Nederlanders en vooral veel zon. Ze hoeven zich daar om de taal niet druk te maken.
Intussen zijn ze weer thuis, hebben er een kleinzoon bij en komen Koninginnedag hier meevieren en… om helemaal weer bij te praten en horen we wat de volgende plannen zijn.