De zus van Nettie -achterop – wordt met paard thuisgebracht in Archer vanwege de slechte weg door storm en regen.
En nu ben ik weer bij Herman. Ik leer hier dit zomer een hoop dingen. Ik merk ook dat je hier vanzelf anders wordt. Dat reizen en trekken en uitstapjes maken waar ik vroeger zo’n hekel aan had, heb ik nu net zo’n genoegen in als ieder ander. Deze week zullen we er nog wel uitbreken om naar Dakota te gaan. Van Heuvelens gaan ook mee, ook omdat er daar zo’n soort zondagschoolfeest wordt gehouden. ’t Is wonder zoals de mensen hier van gezelligheid houden. Zaterdagsavonds is alles in de dorpen. Alles gaat met mekaar, de knechts gaan ook altijd mee, ook met gewone visites.. Naar de kerk dito. Maar dat is voor ons Hollanders maar wat oppervlakkig werk. Voor kerk staan ze met hoopjes te praten of liggen onder de bomen in ’t gras en na kerk dito. Wat de dominee mis of raak zegt daar gaan ze niet erg diep op in. ‘t Kan ook aan mij liggen, maar ’t lijkt dan toch luchtig.
Ik wil nog even doorschrijven zus. Het is ook een genoeglijk werk om zoo met je te kunnen praten. Maar met die kerken is het toch zoo vreemd. Psalmen worden er alleen gezongen bij een Hollandse dienst. Begint de Engelse, dan wordt de piano bespeeld en zing je de Engelse hymnen. Dat zijn de liederen zoals het Heilsleger die gebruikt, sommige zijn ook dezelfde. En dan is die Hollandse saaiheid ineens weg en dezelfde mensen die straks nog psalmen zaten te blèren, zingen nu kwiek en mooi de hymnen. Als een lied wordt opgegeven dan worden zonder complimenten of tussenspel alle verzen afgedraaid net als in het Heilsleger. Ik ga er toch zo graag heen. Ik ben blij met mijn boeken- engels, nu kan ik meezingen en daar kan een mens toch zo van opleven, ik wou om hoeveel wel dat je met Gerrit ook eens naast mij kon zitten. Dat ik van de preek niet zo veel versta kan me eerlijk gezegd ook niet zoveel schelen. Ik denk maar zo: de preek duurt niet lang en het bidden meestal ook niet en dan kan ik weer meedoen. Als onze lamlendige kerkdiensten eens op Amerikaanse- of Engelse leest konden worden geschoeid, denk ik dat ik in Holland elke zondag naar de kerk ging.
——————————————————————————————————————————————
Now I’m with Herman and Nettie again. I ‘m sure I will learn a lot this summer. I notice that you are changing here. That travelling and going everywhere which I hated before, now I like it as everybody else. This week we will go out for Dakota. The Van Heuvelens will join us, also because there will be a Sunday school party. All people over here like it to be together. Saturday evening everyone goes out to the villages, farmhands too. All go together, also it happens with visiting and church. But that church looks for us Dutchmen a bit loose. Before the church begins they all are talking in groups or are lying down under the trees into the grass and after church it is the same. What the reverent says right or wrong they don’t say anything about it. Maybe it is my fault, but it seems loose to me.
I would like to write a bit more, sis. It is so nice talking to you like this. But in church it is so different. Psalms we only sing in a Dutch service. Is the English one starting, than they are using the piano and you are going to sing the English hymnen. That are songs like we know from the Salvation Army. And than… the Dutch dullness is gone and the same people who were ‘blèring’ the psalms before are now just singing the hymnen sprightly and beautiful.
When they give up a song than they are singing all the verses without stopping, like they do in the Salvation Army. Ooo…I love it to go there. I’m glad to have learned a bit book-English, so I am able to share the singing and I it picks me up. I would give a lot for it that you and Gerrit could sit next to me. It does not matter I do not understand most of the preach. I only think: the preach is not too long and the prayers either and after that…. I ‘m able to join the service again. O when our lax services could be like the English or American way, I’m sure I would visit church every Sunday.