Twee van de kippen afgelopen januari, Ria l. en Jantje r., genoemd naar de goede gevers.
Wat je schrijft kan door anderen wel eens anders begrepen worden dan je had bedoeld. Zo schreef ik in de Dorpskrant van Bargeroosterveld een stukje over onze kippen hier aan het Schoolpad. Door de jaren heen is er heel wat gebeurd. Behalve dat we veel plezier van de scharrelende kipjes hadden en hebben, gebeurt er af en toe iets dat wat minder is. De loslopende hond die onze eerste kippen te grazen nam, wat later de steenmarter die ook wel eens een kippetje meepikte. Ook de kiekendief bleek onze kippen te hebben ontdekt. De laatste tijd gaat het gelukkig goed. We tellen de kippen elke dag: 1 haan, 4 oudere kippen en 5 jonkies van Rob en nemen graag de eitjes in ontvangst die nu beginnen te komen. Om 11 uur mogen ze buiten de ren en scharrelen dan de hele tuin door
Toen ik deze week bij mijn vriendin kwam, vroeg ik of ze mijn verhaal over de kippen gelezen had.
Zij is zelf van de kipjes en heeft er drie, gered van de legbatterij, waar ze me regelmatig over vertelt. Over Bunty die de baas wil zijn en een ander die van de leg is.
‘Oh.. ‘, zei ze, ‘het stukje in de Dorpskrant? Willem noemde het een horrorverhaal’. Tja… zo had ik het niet ervaren toen ik het schreef, maar ieder mens is weer anders.
Ik heb al nieuwe stukjes klaar liggen over de schapen, de pups en onze buren. Ik zal ze nog eens kritisch nalezen….
Voor wie het ‘horror’ kippenverhaal nog eens wil lezen? Klik op de titel voor de laatste Dorpskrant en scroll naar blz. 35.