Moeder van der Kolk in de tuin zoals die er toen uit zag. Opa Barink hielp hem onderhouden.
Behalve de Christelijke Muziek Vereniging telt Hattem nog meer muziekmakers. Je hebt er ook nog fanfares: de Arbeiders Muziekvereniging "Ontwaakt" en één genaamd "Ons Genoegen". En…. dan hebben we nog de blaaskapel "De Kleikloeten".
Toen ik vroeger in Hattem mijn eerste baan aan de van Heemstraschool had gingen we met de hele school op Koninginnedag naar de Markt. Daar bij het Stadhuis werd het Wilhelmus gespeeld en gezongen. En dan werd er door de burgemeester een gelukstelegram voorgelezen, bedoeld voor onze koningin. En dan volgden de spelletjes op de markt en om de Grote Kerk.
Intussen was moeder van der Kolk al heel druk geweest. Al die muziekcorpsen deden ’s morgens al hun ronde door het hele stadje. Dat begon al heel vroeg. Om de beurt stopten ze dan op Dorpsweg 4 en werd iedereen van koffie voorzien. Daar was ze goed in…in het verzorgen van een natje en een droogje voor van die grote groepen.
’s Avonds kwamen de Kleikloeten aan de beurt en was het hossen en nog eens hossen. Weet je niet wat dat is? Hossen …..? Dan wordt er door iedereen arm in arm, met grote slingers dus, door het stadje gelopen. Dat gaat er meestal nogal vrolijk aan toe. Lachen! Ik ben al eens in de drukte een schoen verloren.
Daar ben ik trouwens een expert in. In die tijd reed ik bijna ieder weekend met de trein heen en terug naar Vorden. Pa bracht me ook wel eens naar de trein in Zutphen. Ik kwam een keer wat laat aan op perron twee en kon nog net in de goederenwagon springen. Ja dat mocht van de conducteur! Hij hees me er zelf in. Ik verloor alleen m’n schoen…ja alweer. Een schoen met een queenyhakje.. bleef achter op het perron. Paniek! Een man van de NS op het perron hoorde m’n noodkreet en riep dat hij hem met de volgende trein naar Deventer zou nasturen.
Ik hinkelde in Deventer de trein uit en mocht bij het NS personeel een kopje koffie drinken tot m’n schoen er was.
Ze kunnen bij mij geen kwaad meer doen …die lui van de NS!