Even dacht ik nog.. ik lees het niet goed, maar het stond er echt: ‘Hou je bek’. Herman Sandman vertelt over de uitlating van een opgefokt 12 jarig jochie tegen zijn vader tijdens zijn verjaardagfeestje. Vader had alleen maar gegrapt toen hij een glas ijsthee voor hem neerzette: ’En wat zeg je dan?’ Is natuurlijk ook niet handig om te zeggen tegen een aankomend puber tussen zijn vriendjes.
Pa en moe waren die avond total loss op de bank geploft en overdachten de middag met acht 12 jarigen. Samen naar de film en pannenkoek eten na. De mensen op het pannenkoekenschip waren op herrie met verjaardagen voorbereid en hadden er een aparte ruimte voor.
Ik kan vader geruststellen. De komende verjaardagen zullen anders zijn. Misschien slaat zoon straks als 13 jarige gewoon zijn verjaardag over en de 14e wordt waarschijnlijk met slechts enkele vriendjes gevierd, in stilte onderuitgezakt op de bank voor de film met een zak chips onder handbereik en vooral geen volwassenen in de buurt.
Het feestje van Mark toen hij 12 werd zit mij nog steeds vers in het geheugen. Het moest een discofeestje worden met jongens en meisjes. Aan de Marnixstraat werd de benedenverdieping leeggeruimd en er werd bij vrienden en buren kussens geleend. En vooral: wij moesten boven blijven. ‘Pap, mam, ik ruim alles weer op’.
Het liep wat anders dan hij gedacht had. De meisjes dansten sierlijk met elkaar in het rond op de discoklanken, maar een aantal van de jongetjes stoeide alleen maar. Toen het lawaai zijn toppunt bereikte keek ik toch even om het hoekje, maar dat kon Mark niet waarderen. Tot verhoging van de feestvreugde had Mark confetti gekocht. Toen het feestje afgelopen was, is hij minstens twee uur aan het stofzuigen geweest om die confetti uit de Heugafelt tegels te krijgen. ‘Dat doe ik nooit weer’, zei hij na afloop.
– Dus: zie boven-
