We hebben het overleefd- de sint in 2009- Ook nu hebben we het samen met de familie gevierd. Het is al jaren de gewoonte om dat bij Gerhard en Judith te vieren want dan komen Judiths ouders ook. Opa Jan was alleen zo snip en snip verkouden dat hij snel Edith bracht en zelf thuis weer op de bank kroop. Toen zijn pakje aan de beurt was heeft Robin z’n gedicht voor de telefoon voorgelezen en zijn cadeautje, een boek… altijd goed voor Jan, uitgepakt. Handig met zo’n telefoon die je op “luid” kunt zetten.
Al zijn de beide kleinkinderen al elf, het was prachtig om te zien hoe ze er weer helemaal in opgingen. Robin werd van de brievenbus naar de zolder en daarna naar de boomhut gestuurd om z’n grote pak op te halen. Er bleek uiteindelijk z’n eigen wekker in te zitten omdat hij ’s morgens blijkbaar moeilijk wakker wordt. Eva wilde eigenlijk het liefst meteen aan de slag met het ontwerpen van de kleding voor de mannequins in haar cadeau. En Rick…? Die had met de hand over z’n hart gestreken en was er gewoon bij. Gerhard had hem nog een zwarte piet functie toegedacht, maar ik weet niet of dat gewerkt heeft.
In elk geval… het was een gezellige familieavond. Ik memoreerde aan het begin van de uitpakkerij dat neef Wouter toen hij drie jaar was een heel groot pak kreeg waar hij zich meteen op stortte en die met twee halen rats… rats… uitgepakt had. De hele avond ging het nu van: “Hup Wouter” wanneer er weer een groot pak aan kwam. Ha!
