Meer dan een jaar lang zat de buis van Eustachius van mijn rechteroor dicht. Het was niet onoverkomelijk, alleen lastig. Ik heb drie soorten neusspray geprobeerd, maar niets hielp. En in coronatijd ga je niet zo snel voor zoiets naar een KNO arts. In het ziekenhuis is het maar vragen en mondkapjes.
Ik was gewend om de telefoon met rechts aan te pakken, maar dan hoorde ik echt niks.
Het enige voordeel was dat ik altijd rustig sliep. Meestal lig op mijn linkerzij en werkelijk… nooit zo rustig geslapen. Als Wim me iets wilde vragen moest hij me een duwtje geven.
Na de eerste behandeling van de KNO arts, die het trommelvlies doorprikte kon ik een paar dagen wat horen aan de rechterkant maar toen was het gehoor weer weg. Toch maar weer gebeld voor een vervolg. Ik zag de bui al hangen dat ik een buisje geplaatst kreeg want dat zou de volgende stap worden.
Maar toen de KNO arts hoorde dat ik graag wilde blijven zwemmen wilde hij nog een poging wagen. Dus weer de verdovingszalf er in, een kwartier later leeg gezogen en kon er geprikt. Ik kreeg nu de boodschap mee om een tijdje neusspray te blijven gebruiken en kauwgum te kauwen na de prik. Ik merkte wel dat hij nog wat uitgebreider bezig was in mijn oor. Dat was even minder, maar het wierp zijn vruchten af. Ik hoor weer als vroeger. Met dank aan dokter Zahedi.
Dus tref je me al kauwend aan dan weet je waarom.
