Vanmorgen was het: ’Ik ga even naar Jans’. We hadden net de koffie op en Frank is er al om mee te gaan voor de wekelijkse boodschappen. Sinds mijn schouder kuren kreeg na een val is Frank steeds paraat als het nodig is en hij sleept met gemak drie zware tassen mee naar binnen.
Wanneer we terug komen is Wim ook net weer terug met zijn scootmobiel. Hij heeft een paar telefoon nummers aan zijn sleuteltje voor het geval hij pech krijgt, daarom is hij er gerust op wanneer hij op pad gaat.
Wanneer Frank en ik de wekelijkse boodschappen in huis halen nemen altijd een paar lekkere broodjes mee. Frank en Wim gaan aan het frikandelbroodje en ik mijn chocoladebroodje. Daarmee sluiten we af.
Vanmiddag klonk het opnieuw, maar nu iets anders: ’Ik ga even naar Geert’. Geert is de man van de Zorgwinkel Heeroma die zijn scootmobiel leverde en straks onderhoudt. Die had een mooie steun achterop de stoel gemaakt voor het inklapbare looprek. Zo kan Wim als het nodig is ook bij iemand naar binnen.
En zo is zijn wereld wat groter geworden zonder dat ik altijd mee moet. Moet toch een gevoel van vrijheid geven.
Voor ons allebei trouwens!
