Ik kan er niet genoeg van krijgen…. van die achterkant met z’n mooie tuin en fruitbomen bij de Kieftskamp. Heb ik nooit gezien. We kwamen niet verder dan de vijver waar we op schaatsten in de winter. Ik zie nog die prachtige goudvissen, vastgevroren in de dikke laag ijs… de stumpers.
Wanneer het schoolfeest in aantocht was en de wagens waarop de klassen met kinderen vervoerd werden naar de speeltuin in Lochem, gingen we eerst netjes vragen of we takken uit het bos van de Kieftskamp mochten hebben voor het versieren van onze platte wagen. Dan ging tuinman Peter de Rijke mee het bos in om aan te wijzen welke takken er afgehakt mochten worden. Die gingen dan meteen aan de wagen en de volgende morgen plukten we bloemen uit de tuin om er een echte versierde wagen van te maken. Volgens mij vond pa het wel leuk, zo’n dagje op stap met een kar volgeladen met schoolkinderen.
Ook hier kwam een aanvulling, van Joop.
[i]Hoi Hetty
Je had het over Peter de Rijke, een zoon van die man is jaren mijn buurman geweest. Willem was getrouwd met Gerrie van de Steenkamp. Willem werkte als rijkspolitie man bij technisch onderzoek, van ongelukken.
Willems vader had in de oorlog een aantal jachtgeweren in een jutezak gerold en begraven achter het huis in het bos. Willem mocht niet zien waar, maar had wel een vermoeden.
Zijn vader heeft het na de oorlog niet meer terug kunnen vinden.
Ik ben nog een keer met Willem het bos in geweest met de metaaldetector maar helaas niet gevonden.
Willem is al vroeg gestorven.
Het schrijven is misschien verslavend, maar het lezen ook![/i] 😉
gr Joop