In z’n tijd aan boord maakte hij uit resten deze leuke telegraaf, waarmee hij liet zien dat hij op school het een en ander geleerd had.
In de tijd die hij doorbrengtt op de Machinistenschool in Zwolle, begint hij zich wat sterker een mening te vormen. Terwijl vader van der Kolk al doodziek is zitten er jongens bij hem in de klas die geweldige cadeaus krijgen als ze maar overgaan. Eentje wordt er zelfs een zeilboot beloofd. Dat doet iets met hem. Zijn vader overlijdt kort daarop en hij wil al van school af om werk te zoeken, maar gelukkig zijn dokter van Haeringen en consorten er nog en helpen Wims moeder met raad en daad. Nee Wim moet vooral zijn school afmaken. Dan besluit hij om ipv landmachinist te worden te gaan varen om wat meer te kunnen verdienen. Bovendien is er een eter minder aan tafel wanneer hij op zee zit. Er moet wat op het spaarbankboekje komen om als het nodig zou zijn moeder te ondersteunen. Het is nooit zover gekomen. Dat was moeders eer te na.
Wim vindt wiskunde ook een boeiend, maar moeilijk vak. Hij heeft een leraar die al pratend het hele bord vol schrijft. Wanneer iemand dan opmerkt dat hij het er niets van begrijpt, zegt hij :’Ik snap niet dat jij er niets van snapt’. En begint opnieuw te schrijven. Een leraar voor gymnastiek is zo klein dat je hem amper in z’n grote Amerikaanse slee kon zien zitten. Ze plegen nog wel eens binnen zijn gehoorsafstand een opmerking te maken van: ‘Hebben jullie dat ook gezien? Er kwam hier net een grote slee langs, maar daar zat niemand in’!
Volgens mij heeft hij steeds een goede band met de concierge. Als hij op het laatste moment komt aangesjeesd is het net of die op hem wacht en na hem gaat de deur op slot en moet de rest zich melden als laatkomer. Het blijkt een behoorlijke studie en gelukkig slaagt hij na een schoolexamen en voor het staatsexamen dat verplicht is. Hij heeft zijn VD-voorlopig diploma-.
En dan… is het tijd om te gaan varen.
Als een soort vakantie gaat moeder Siet eens met de jongens op de fiets naar Borculo, naar hun ome Gerard en tante Riek. Broer Gerard was leraar aan de Mulo en heeft hen uitgenodigd. Onderweg maakt moeder Siet een vreselijke val, heeft haar hele gezicht geschaafd en is bont en blauw. Ze hebben er geen prettige herinneringen aan. Oom Gerard heeft een speciale humor. Als ze gaan eten legt hij bv bij de jongens een stokje op het bord met de mededeling dat ze nu op een houtje kunnen bijten. Ze kunnen het niet waarderen.
Als we weer eens in de buurt komen zoeken we het huis nog wel eens op en komt altijd dat houtje weer ter sprake.