Wim neemt het er nog even van!
Met Gerdie als schipper gaan we nu naar Mittelfahrt terug, want de haven in Frederica is vol. We maken er met elkaar nog een gezellige middag van. Annelies tracteert op ijs, want haar Miel is jarig. Lekker! ’s Avonds gaan we met z’n allen uit eten. Om te voorkomen dat Jaap dit als bedrijfsonkosten in zijn administratie zal kunnen verwerken, rekenen enkelen persoonlijk af. i.p.v. Jaap alles voor te laten schieten. Jaap is hierover zéér gegriefd.
Die avond moeten we alles betalen wat er nog te betalen valt—4x ƒ25 voor het eten tijdens de vier dagen in de camper, + ƒ45 voor de ferry’s + ƒ115 voor het busje terug naar huis—alles p.p..
Gerdie weigert voor het eten te betalen en wanneer ze ook niet voor het busje wil betalen dreigt Jaap haar niet mee te nemen.
Uiteindelijk vertrekken we toch mèt Gerdie. We hebben gisteren gelukkig goed ingeslagen in de supermarkt, want we hoeven wat betreft eten en drinken niets meer van Jaap te verwachten.
Na een voorspoedige reis arriveren we in Nieuweschans waar Mark ons al op staat te wachten. Een vreemd afscheid is het als je 18 dagen zo intensief met elkaar opgetrokken hebt. Ik krijg nog een kneepje in m’n wang van Jaap …en… dan is deze wonderlijke vakantie voorbij.
Als vrienden van ons aan Wim vragen of hij z’n vakantieplannen voor het volgend jaar al klaar heeft, antwoordt hij steevast: ”Ik weet één ding zeker… ik koop in elk geval geen boot”!
Op m’n verjaardag die gelijk na de vakantie valt, krijg ik behalve een prachtige videoband met onze vakantiebelevenissen nog iets van Glenn en Greta…. nee…. nee…. ja een grote pot DUO PENOTTI!