Hetty Site

Ik word er even stil van….

Op de rug van haar aquablauwe poloshirt staat ‘Gemeente Emmen’. Grietje is een van onze instructrices bij het aquajoggen. En dat doet ze al heel lang…. Al 46 jaar is ze werkzaam bij het Aquarena en nu bij ons draait ze haar laatste les. We hebben het zien aankomen en vinden dat wel een bloemetje waard. Anja heeft geld ingezameld en de bloemen verzorgd. Maar Grietje heeft zelf ook wat te bieden. Er is een grote tafel klaargezet om na het zwemmen gezamenlijk aan de koffie met taart te gaan. Straks blijft ze als vrijwilligster nog een uurtje per week actief… om niet helemaal het contact kwijt te raken. ‘Zie je die oude mevrouw daar in die stoel, ze komt uit de Bleerinck’, wijst ze. ‘ Die heeft nog nooit een zwembad van binnen gezien en nu moet ze het water in. Maar ze durft niet… geen wonder…ach… zo sneu…’
‘Hebben jullie straks grote plannen’, vraag ik haar tijdens de koffie. Voor en na de lessen kwam er van praten niet zoveel. ‘Ik hoef me niet te vervelen’, zegt ze. ‘Herman heeft zes jaar geleden een herseninfarct gehad. Gelukkig is hij er redelijk door gekomen. Hij kan alles bewegen en ook weer praten, maar lezen en schrijven lukt niet meer. Maar samen redden we het wel hoor. Ik heb ook nog een moeder van 93 hier in de buurt en dan is Hermans moeder er ook nog.’
Ik word er even stil van. En ik bedenk dat ik heel bevoorrecht ben.

[i]On the back on her polo-shirt the words ‘ Emmen Community’ are to be seen. Grietje is one of our aquajogging instructors. And she’s working here for almost 46 years. But today we’ve got our last lesson. We planned to give her flowers and Grietje organized coffee and sweets for us.
‘Do you have great plans after all those years’, I ask her. Usually there’s not much time to talk about our private lives. ‘O.. it won’t be boring’, she said. ‘My husband has had a stroke 6 years ago, but we are lucky he recovered rather good. He can walk and speak, but reading and writing is a big problem. That’s over. But together we can cope with it, don’t worry. And than there’s my mother with her 93 years who needs attention and also my mother in law…’
For a moment I’m speachless and now I’m sure we are very lucky people.[/i]